Σάκης Ρουβάς στην Κέρκυρα

Ακολούθησα τις οδηγίες που μου έδωσε για να πάω σπίτι του, αλλά έχω μπερδευτεί. Έρημη η περιοχή, βλέπω ένα κτηνιατρείο ανοιχτό, σταματάω, "ξέρετε μήπως το σπίτι του Ρουβά;", ρωτώ. Ο κτηνίατρος με μετρά με το βλέμμα, "ναι", μου λέει, "κι εγώ για κει ετοιμάζομαι", και μου κάνει ένα σχεδιάγραμμα. Δεν υπάρχει νούμερο στην εξώπορτα, καταλαβαίνω ότι είναι εκείνο από το τζιπ που βλέπω παρκαρισμένο απέξω, τον παίρνω στο τηλέφωνο, "είσαι εδώ", μου λέει. Βγαίνει στην πόρτα να με υποδεχτεί. Φοράει μαύρα, μακό και ψαράδικο παντελόνι, είναι ηλιοκαμένος, τα μάτια του χαμογελάνε με σιγουριά και ηρεμία, δύο φωτεινά ανοίγματα σε ένα ηδονικό πρόσωπο. Αν και τον έχω συναντήσει πολλές φορές, τα πρώτα λεπτά νιώθω την ίδια απροσδιόριστη αμηχανία. Είναι πολύ απλός, πολύ οικείος, πολύ ωραίος  κι αυτό το "πολύ" δυσκολεύει. Από τον κήπο του βλέπει πεύκα, θάλασσα και τα Μεσόγεια να απλώνονται. Ένα σκυλί κόβει βόλτες γύρω μας, ρωτάω πώς το λένε, μου λέει "Κουκλάρα και τη φωνάζω Λάρα". Κι ενώ ο ήλιος βουλιάζει στον ορίζοντα, μεταφερόμαστε μέσα, όπου μια πληθώρα έργων τέχνης ακτινοβολούν στις κορνίζες τους. Από τη λευκή κουζίνα με την κόκκινη Μπουχάρα στο κέντρο της ακούγονται διάφοροι ήχοι και βγαίνει μια ασπρομάλλα Γεωργιανή με παιδικό χαμόγελο, φέρνοντάς μου την Pepsi που ζήτησα.

"Σσσσσσ", της λέει ο Σάκης, "μην κάνεις πολύ θόρυβο Μάζι, γιατί δίνω συνέντευξη", κι εκείνη αστράφτοντας από ευχαρίστηση που κάνει κάτι για εκείνον απομακρύνεται στα ακροδάκτυλα, σαν πρωταθλήτρια ρυθμικής που μόλις κέρδισε το μετάλλιο.
Είναι αλήθεια πως η αύρα του, καθαρή και ακέραια, σου προκαλεί τη διάθεση να κάνεις "κάτι" να ανταποδώσεις την ανόθευτη ενέργεια που εκπέμπει. Αλλά στο πρόσωπο με το εύθυμο ύφος και το βλέμμα που ξέρει να γίνεται πολύ γλυκό ή αδιαπέραστο, εκτός από το πειραχτήρι με τα λακκάκια στα μάγουλα συνυπάρχει ο σταρ με τον ευρύ φτιαγμένο για "πολλές αγκαλιές" θώρακα και τον αισθησιασμό Φαύνου που αναστατώνει τις γυναίκες, όπως και ο απαιτητικός επαγγελματίας που ψάχνει τρόπους να σηκώσει ψηλότερα τον πήχη. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ, καταπίνω τις φυσαλίδες της pepsi και ξεκινάω από αυτό:

Πέρα από τα πολλά θετικά, είχε κάτι αρνητικό για σένα η εμπειρία της Eurovision;
"Όχι. Καταρχάς δεν είχα ξανανιώσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου σε τέτοια έκταση. Μου εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους άνθρωποι που δεν φανταζόμουν ποτέ, κάθε ηλικίας και προέλευσης. Και όλα είχαν ένα άλλο ειδικό βάρος, γιατί εκπροσωπούσα τη χώρα μου, δεν ήμουν πλέον ο Σάκης".

Ένιωσες τις προσδοκίες μας να σε βαραίνουν ότι ρισκάρεις κάτι;
"Την πίεση της προσδοκίας την ένιωσα, αλλά δεν ήταν μόνο η προσδοκία του κόσμου, ήταν και η δική μου. Ήμουν σε μεγάλη ένταση, υπερδιέγερση θα έλεγα. Και χάρηκα πολύ με τη στάση του κόσμου σε αυτό το γεγονός. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι ρισκάρω κάτι. Κι αυτό γιατί η σχέση μου με τον κόσμο είναι τόσο βαθιά, που δεν πιστεύω ότι ένα αρνητικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να τη διαταράξει  να αναρωτηθούν δηλαδή αν δικαίως τους αρέσει ο Σάκης".

Ξέρουμε ότι είσαι ένας άνθρωπος που κυνηγά την πρωτιά. Στενοχωρήθηκες με την τρίτη θέση;
"Ναι, στενοχωρήθηκα. Γιατί εμείς οι Έλληνες θέλουμε να ανέβουμε ψηλά. Το επιθυμούμε βαθιά. Πίστεψα ότι αυτό το τραγούδι μπορούσε να μας φέρει στην πρώτη θέση. Και ήθελα την πρώτη θέση για να το καμαρώσουμε. Αλλά αυτό δεν το συγκαταλέγω στα αρνητικά, μέσα στο παιχνίδι είναι. Και χάρηκα πάρα πολύ όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Χάρηκα τρελά, σαν να ήμουν εγώ μέσα στο γήπεδο και να έβαζα γκολ. Όπως χαίρομαι και με τους αθλητές μας που έσκισαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες".
Αν δεν υπήρχε και η σκιά των γεγονότων του ντόπινγκ...
"Απογοητεύομαι φρικτά από τους μικρόψυχους που έχουν μόνο τα αρνητικά να αναδείξουν από όλη αυτή την εμφάνιση της Ελλάδας. Θλίβομαι και μου προκαλεί πίκρα γι' αυτούς που έχουν ανάγκη τη μιζέρια στη ζωή τους και δυστυχώς τη μεταφέρουν και στους υπόλοιπους. Έχουμε τόσο μεγάλες επιτυχίες και έχουν πέσει όλοι να φάνε τα παιδιά, και μάλιστα οι Έλληνες περισσότερο από τους ξένους. Πιστεύω όμως ότι πρόκειται για μια συγκεκριμένη μερίδα, αρνούμαι να πιστέψω ότι ο Έλληνας είναι μίζερος. Ο Έλληνας θέλει να χαρεί, να περηφανευτεί και να τιμήσει τους εκπροσώπους του. Ας πάρουμε μια ανάσα, να χαρούμε την επιτυχία μας, μην προβάλλουμε πάντα τα αρνητικά, σαν να είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε αυτό τον τόπο"...

Πώς σου φάνηκε η Αθήνα των Ολυμπιακών;
"Έκανα μια βόλτα, όχι μεγάλη, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ. Όσο για την Τελετή Έναρξης, μου φάνηκε μεγαλειώδης από όλες τις απόψεις. Καμάρωνα σαν γύφτικο σκεπάρνι, σαν να το έχω κάνει εγώ όλο αυτό. Μοναδικό θέαμα, εμπνευσμένο. Ήταν εξίσου εμπνευσμένη η επιλογή του Δημήτρη Παπαϊωάννου γι' αυτό το έργο. Ήταν μία εξαιρετική στιγμή, που δείχνει ότι ως Έλληνες έχουμε ξεφύγει από το στερεότυπο τρόπο σκέψης. Δε γίνεται αλλιώς. Η ζωή πάει μπροστά και η Ελλάδα πρέπει να πάει ψηλά. Σαν σύνθημα"...

Για να γυρίσουμε σε σένα, πες μου, θα ξαναπάς στη Eurovision;
"Μου έχει γίνει επίσημη πρόταση, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Ακριβώς επειδή το έζησα μια φορά, θεωρώ ότι μπορεί να λειτουργήσει αυτή η διαδικασία προς όφελος της Ελλάδας ακόμη και τις συμμαχίες των χωρών να ξεπεράσουμε αλλά χρειάζεται συγκεκριμένος τρόπος. Είναι πρόκληση για μένα, ίσως μεγαλύτερη από την πρώτη φορά, γιατί τώρα είμαι πιο πολύ μες στα πράγματα, αρκεί να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες".

Εννοείς φαντάζομαι τη συνταγή που κάνει ένα τραγούδι αδιαμφισβήτητο σουξέ.
"Αν υπάρχει συνταγή, δεν την έχω βρει. Γίνονται σουξέ τελείως διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα και αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κώδικας. Πάντα ελπίζεις ότι ένα τραγούδι θα αρέσει και ότι το κοινό θα το απολαύσει και θα το ευχαριστηθεί. Το "Shake it" ο κόσμος το συνέδεσε με τη Eurovision, το έκανε κτήμα του και το αγάπησε ακόμη περισσότερο. Κι έτσι έγινε μεγάλη επιτυχία, το άκουσα κι εγώ πολύ όλο το καλοκαίρι και μου έδωσε μεγάλη χαρά".

Ακούω ότι έχεις μεγάλη πέραση στην Τουρκία.
"Έτσι ακούω κι εγώ. Μου έχουν κάνει προτάσεις, ίσως κυκλοφορήσω κι ένα δίσκο εκεί. Θα δούμε".

Έχεις άνεση στην αγγλική γλώσσα, έκανες μαθήματα;
"Όχι, αλλά επειδή στην Κέρκυρα έχει πολύ τουρισμό, έμαθα αναγκαστικά να μιλάω αγγλικά. Δούλεψα και σε μπαρ μικρός, στη Φοντάνα, οπότε τα αγγλικά ήταν απαραίτητα".

Με τον κινηματογράφο θα ασχοληθείς τελικά; Δείχνει να σου ταιριάζει.
"Είναι αλήθεια ότι μου έχουν γίνει πολλές προτάσεις να παίξω σε κινηματογραφικές παραγωγές, αλλά δεν έχει έρθει ακόμη εκείνη που θα λειτουργήσει ως κίνητρο. Όμως το θέλω, γιατί τον αγαπώ τον κινηματογράφο και πιστεύω πως θα μου άρεσε πάρα πολύ. Αν μου ταιριάζει, θα το διαπιστώσουμε".


Την υστερία που πιάνει μια μερίδα των θαυμαστριών σου στο άκουσμα της λέξης "Σάκης" ή αυτόν το φανατισμένο "έρωτα χωρίς ανταπόκριση" που σου απευθύνουν πώς τα αντιμετωπίζεις;
"Αυτό που εσύ ονομάζεις υστερία εγώ το λέω ενθουσιασμό, και είναι κάτι που το νιώθω κι εγώ πάνω στη σκηνή. Δεν είναι αλήθεια η έλλειψη ανταπόκρισης. Την ώρα που τραγουδάω, νιώθω την επικοινωνία και αυτή είναι που με ανατροφοδοτεί. Αναπτύσσεται μία σχέση, μια ένωση. Και όπως παίρνω εγώ, σίγουρα κάτι παίρνουν πίσω κι εκείνες. Μια ευχαρίστηση, μια εκτόνωση, μια ενέργεια, κάτι. Και αυτό που μου δίνουν οι "θαυμάστριες" μην το απαξιώνεις. Είναι η αγάπη τους. Κι εμένα όλη μου η ζωή".